Terug bij af

Vijf jaar geleden stapte ik voor het eerst op een onmenselijk vroeg tijdstip de trein in richting Utrecht, om daar voor de allereerste keer een dagje op de middelbare school door te brengen. Ik had de dag van tevoren best een tijdje voor de spiegel gestaan, om een outfit samen te stellen die voor een ‘goede eerste indruk’ zou zorgen. Mislukt, ik trok een tutu aan onder een blouse met vogeltjesprint. Ik herhaal: IK TROK EEN TUTU AAN. Nu heb ik mijn diploma, en is het tijd om ergens anders een eerste dag te beleven: bij het Theater Vooropleidingsjaar van het Utrechts Centrum voor de Kunsten. Ik ben terug bij af.

De afgelopen week had ik al in mijn hoofd bedacht wat ik de eerste dag aan zou trekken (ja écht, dat deed ik niet alleen toen ik twaalf was…), maar toen ik vanochtend veel te vroeg voor de spiegel stond, vond ik deze outfit ineens helemaal niet meer zo leuk. Nieuwe outfit, mama vond dat ik er leuk uit zag. Eenmaal in de trein zat ik met een vriend, die ook de vooropleiding gaat doen. Hij vroeg me waarom ik niet dat ene gele truitje aan had en dat blauwe spijkerrokje: ‘je-weet-wel’. Inderdaad, ‘ik-wist-wel’, dat was dat setje dat ik vanochtend toch maar niet aantrok. Volgende keer beter.

Tijdens de introductie voelde het weer net als de kennismaking van de middelbare school: de studieleidster, de directeur, administratief-medewerker, conciërge en enkele docenten stelden zich kort voor. Enige verschil met de middelbare school: hier heb ik docenten die bij de Toneelacademie in Maastricht studeerden, bij het Nationale Toneel speelden en wiens koppies nog weleens op het witte doek te zien zijn. Op de middelbare school hadden we docenten die geen Economie hadden gestudeerd, die altijd achter hun bureautjes de CBS-cijfers hadden bestudeerd, en nu wel eens aan een stelletje pubers over het ‘consumentensurplus’ wilden vertellen. Nu mag jij drie keer raden welke docent ik leuker vind.

Verder heeft vandaag een blindengeleidehond een zakje met broodjes uit mijn tas gevist, en opgegeten. Doei lunch. Was ik uitgebreid mijn wallen in de spiegel van de toiletten aan het bestuderen toen er een klasgenootje binnenliep. Awkward. Net als mijn enthousiasme om in de eerste pauze een groepsapp aan te maken, ook awkward. O, en ik heb klasgenootje Arjan tot drie keer toe Koen genoemd en Chris een keer of duizend om zijn naam gevraagd: ik wist niet dat ik zó slecht was met namen.

Dus, wat heb ik geleerd over ‘de eerste dag’ :

• Het maakt niet uit wat je aantrekt.
• Als je van je lunch af wil: zet dan vooral je tas op de grond.
• Kijk nooit naar je wallen als er een tl-buis boven de spiegel hangt, word je niet blij van.
• Wees niet de “nummerverzamelaar” voor de app.
• LEER NAMEN. EN SNEL EEN BEETJE.

Met deze wijsheid wordt die eerste dag op het HBO volgend jaar een makkie: ik ben op alles voorbereid.