‘Vroeger’, toen ik nog iedere dag met de trein door de Betuwse weilanden naar Utrecht raasde, kwam ik vaak dezelfde mensen tegen. Hele leuke mensen waar ik toch een soort trein-vriendschap opgebouwde, maar ook een beetje ‘rare’ figuren. Een man
Ik word oud
Het gebeurt me nu al een paar weken: ik zit achter mijn computer en ineens doet dat hoofd van mij pijn. Het licht van de sneeuw; ook heftig voor mijn oogjes. De techniek doen tijdens een voorstelling, waardoor je
Spelen met een dode vis
Theateropleidingen, die worden toch vaak met rare dingen geassocieerd. Met mensen die over een vloer vol verf rollen, in vreemde of helemaal geen kostuums. Een opleiding waar je de helft van de tijd een beetje aan het knoeien bent en
Hoe ik de kaart langzaam rood zag worden
Op het moment dat ik dit schrijf lig ik eindelijk in bed. Ik heb een heerlijk afspeellijstje aangezet vol sentimentele gitaarmuziek en diepe hipsterstemmen. Het is ochtend, en terwijl ik mezelf even geleden van het station naar huis sleepte kwam
Het grootse profiel van een klein studentje
Afgelopen vrijdag ondertekende ik een contractje voor een onbetaalde, maar enorme leuke bijbaan bij een toneelgroep. Zo eentje waar je met veel plezier heen gaat, die je meteen op je cv wil zetten en waar je spontaan je Facebookstatus van
Ik ben een Monica
Op de deur van mijn kamer in mijn moeders huis hangt een prachtig kaartje. Een blauwige, met een leuk printje en de fantastische tekst ‘I’m not messy, I’m creatively organized’. Een goede waarschuwing voor degene die mijn kamer gaat betreden.
Mijn walhalla in de Flevopolder
Er is een plek in Nederland waar ik het allerliefste ben; een grasveldje, ergens langs een landweggetje in de Flevopolder. Als je er heen wilt, dan rij je er waarschijnlijk eerst drie keer voorbij. Heb je eindelijk de oprijlaan gevonden,
Lenen voor je bier?
Niet langer ben ik Eef-van-de-vooropleiding-in-Utrecht. Nee, ik ben tegenwoordig Eef-de-Docent-Theater-student! Of eigenlijk ben ik dat nog niet, ik word het. In augustus vertrek ik naar Arnhem om me als een echt halfvolwassen studentikoos meisje te gedragen. Te beginnen met een
Zielig voor de sojabonen
Het is inmiddels zo’n tien jaar geleden dat ik mijn laatste hamburgertje naar binnen kaande. Toen ik vier was probeerde ik het voor het eerst: geen vlees meer in mijn buikje, maar aangezien andijviestamppot met gehaktbal toen nog vaste kost
Ik heb zo wa-wa-wa-waanzinnig gedroomd
Ik doe dus audities. (‘Goh Eef, dat wisten we nog niet. Dat heb je niet al een keer of tien gezegd hoor’). Volgende week hoef ik nog maar drie dagen te chillen (aka alles behalve chillen) op een regieopleiding, daarna