Ik doe dus audities. (‘Goh Eef, dat wisten we nog niet. Dat heb je niet al een keer of tien gezegd hoor’). Volgende week hoef ik nog maar drie dagen te chillen (aka alles behalve chillen) op een regieopleiding, daarna is het over met de auditiepret. Maar voordat het zover is moet er nog een hoop gebeuren. Zo moet ik volgende week dinsdag twee uitgewerkte scènes klaar hebben liggen, die ik de drie daarop volgende dagen ga regisseren.
Nou moet ik heel eerlijk zeggen: Ik heb me nog nooit zo goed aan m’n eigen planning gehouden. Gisterenavond sprak ik met m’n moeder de concepten voor mijn scènes door. We zetten op een rijtje wat ik allemaal voor attributen moest gaan inslaan. Ik kreeg even stress: waar ga ik nou in vredesnaam honderd blauwe ballonnen vandaan halen? Gelukkig kwam mama al snel met een webshop waar ze alleen maar blauwe ballonnen verkopen. Ik ben de mensen die op een dag tegen elkaar zeiden: ‘Laten we ons leven wijden aan het verkopen van blauwe ballonnen!’ eeuwig dankbaar.
Dus, mijn thuiswerkopdrachten waren klaar! Rust in mijn hoofd, dacht ik. Ik ging vlug m’n bedje in, hoopte snel te vertrekken naar dromenland. Maar nee, na een uur te hebben gepiekerd over hoe mijn scène eruit moest gaan zien, viel ik pas in slaap. Rust? Nee, nog steeds niet. Want, net als de twee nachten daarvoor, droomde ik over mijn auditie:
Ik moet gaan zitten op mijn regisseursstoel en mijn halfuur regietijd gaat in. Stotterend probeer ik mijn acteurs mijn plan uit te leggen, wat niet echt lukken wil. Na een paar minuutjes kletsen, zet ik mijn acteurs op de juiste plaats op de spelvloer. Ik wil net mijn eerste aanwijzing gaan geven, als de docent vanaf de kant roept: ‘Evelien, je hebt nog zeventien seconden!’ Shit. Even daarna wordt mijn scène gepresenteerd. De spots gaan aan en de muziek begint. Wat een verschrikkelijke muziek! Een soort bombastisch deuntje dat werkelijk waar niet meer dan drie verschillende noten telt. Waarom heb ik dit nummer uitgekozen? Het lijkt wel mijn wekker!
Wat een geluk: het ís mijn wekker. Ik heb geen slechte muziek uitgekozen, ik heb het niet verpest. Na deze droom worden die auditiedagen volgende week de grootste meevallers ooit.
Honderd ballonnen… dat wordt even doorblazen!