Omroep MAX. Ik snap die omroep niet zo goed. Of eigenlijk snap ik de mensen die naar MAX kijken niet zo goed. Want hoewel ik op zondagavond vaak genoeg plaats heb genomen naast mijn stiefmoeder op de bank, heeft Heel Holland Bakt mij nooit langer dan tien minuten kunnen boeien. Bij mijn vaders favoriet We zijn er Bijna! lukte het me om langer mijn bibs op de bank te houden, omdat ik soms wel kan genieten van die plaatsvervangende schaamte die ik voel tijdens het kijken naar 43 bejaarden in caravan. En toch is er één MAX-programma dat mij languit op de bank laat liggen, het hele uur lang: Sterren op het Doek. Tenminste, dat programma was er…
Voor de mens die denkt ‘Eef, over welk programma loop je nu weer te lullen?’ zal ik even een uitlegje doen. Sterren op het Doek is een programma waarin Hanneke Groenteman wekelijks drie kunstenaars uitnodigt en een bekende Nederlander. Terwijl Hanneke de Ster interviewt, vereeuwigen de kunstenaars deze in een schilderij, oftewel: een doek. (Snap je? Sterren, doek, sterren óp het doek? *knipoog). Aan het eind van de aflevering moet de bekende Nederlander het portret kiezen dat hij of zij mee naar huis wil nemen. Vorige week was de laatste aflevering en kwam Mathijs van Nieuwkerk binnen met een verrassing: Hanneke was de ster, Matthijs de interviewer.
En jemig wat vond ze dat stom, en jemig wat vond ik het weer leuk dat ze dat stom vond. En hoe tof ben je, dat zelfs áls je iets zo stom vindt, je toch nog zulke prachtige dingen zegt. Zo vertelde ze dat ze in de Tweede Wereldoorlog ondergedoken had gezeten bij een heel lief gezin en dat ze zo hoopt dat er nog steeds zulke lieve gezinnen zijn, want ook nu hebben mensen opvang nodig: vluchtelingen bijvoorbeeld. Maar het allermooiste verhaal vond ik haar droom over de man met wie ze zomaar een weekendje naar Antwerpen kon, zomaar naar een expositie, gewoon dingen zomaar. Maar helaas, die man, die had ze niet. Matthijs noemde haar romantisch. Hanneke was het daar niet mee eens: ze koesterde een droom, maar maakte er geen werkelijkheid van. Matthijs vroeg haar of dat niet juist romantisch was: een droom koesteren. Hanneke stemde daarmee in.
En nu vraag ik me oprecht af: als mensen zoals Hanneke Groenteman niet aan de man komen, waar gaat het dan heen met de wereld? Als ik een man van zeventig plus was geweest was ik met haar getrouwd. En Omroep Max, jullie zijn een stelletje gekken, beetje Hanneke van de buis halen. Geef die vrouw een prins, een wit paard en een nieuw contract bij een omroep: ze verdient het.